Hoe kwamen we tot stand ?

Het prille ontstaan van Merijenniezere … gebeurt ergens tussen Nevele en Merendree langs het Leiekanaal. Eddy rijdt voor het eerst met zijn fiets een tochtje, valt daarbij plat en kent een spaakbreuk achteraan. Niets heb ik bij ... dan maar te voet naar huis ...


Maar dat was buiten Dirk Nachtergaele gerekend. Die passeerde daar met zijn koersfiets en geloofde eerst niet dat hij me zag. Dat hoorde je aan zijn vragende en twijfelende “Eddy” die hij uitsprak.

Ja hoor, hij had het goed geraden. Ik was op weg voor mijn eerste ritje en kon me niet als een grotere bleu in het vak gedragen. Ik had geen pompje bij, geen plakgerief, geen reserveband, zelfs geen gsm om iemand te kunnen oproepen in geval van nood. Evenmin had ik geld op zak. En daar stond ik dan met een lekke achterband en een gebroken spaak. Dirk heeft me toen gedepanneerd en me begeleid tot thuis.

Ik de eerstvolgende werkdag naar de fietsenwinkel achter al het nodige om zodoende onderaan het fietszadel een zakje te hebben met alles erin dat nodig is. Zo kon ik de volgende zondag weer fietsen.

Dàt was het begin van vele zeer leuke fietstochtjes met Dirk. Tevens eigenlijk ook het embryonale van Merijenniezere. Het idee van de blog (website) had ik toen al, maar ik was nog op zoek naar het hoe en waar. Dirk heeft me zo veel geleerd: niet dat hij me met de velo leerde rijden maar hij heeft me wél leren Fietsen (met hoofdletter F, gezien?).

Na redelijke tijd kreeg Dirk het aan zijn rug, waardoor hij het moest stopzetten. Dat viel ongeveer samen een blessure van zijn zoon Andy. Andy besloot om te stoppen met voetballen en zijn fiets boven te halen. Andy verving op mijn intussen wekelijkse fietstochtjes, bij wijze van spreken zijn vader die door zijn rugproblemen niet meer op de fiets geraakte.

Andy reed (jong en krachtig) een slagje sneller dan zijn pa en ik. En dus als Andy en ik alleen waren, reed Andy altijd voorop en ik probeerde in zijn wiel uit de wind te zitten. Dat lukte, en ik geloof dat ik daar wel een beetje sneller leerde rijden.

Na vijf à zes weken rijden bracht Andy zijn KAJ-vriend, Jeroen eens mee. Het was na een feestje en Jeroen in Discovery Channel tenue (k zal het nooit vergeten want ik vond dat ook schoon tenues) reed stilletjes goed mee. Stilletjes omdat hij toen niet veel zei: of dat kwam omdat het de eerste keer was of omdat hun voorbije feestje wat zwaar was geweest ... ik kan het me niet meer herinneren. Het moet Jeroen goed bevallen zijn, want van toen af reden we met drie man.

De naam Merijenniezere valt uit Frederik's mond langs de Leie naar Kortrijk, juist op het moment dat we zouden draaien om terug te keren aan dat bedrijf die hele grote silo's maakt vlak voor de brug in Harelbeke. Zonder erover te moeten stemmen was iedereen het met zoveel creativiteit eens.

Het geheel wordt met de hele wereld gedeeld via een website met een grote graad aan interactiviteit omtrent het fietsgebeuren, waarin de medefietsers kunnen lezen wat staat te gebeuren en ook kunnen reageren op hetgeen is gebeurd. Eerst was dat via wtvrienden.blogspot.com, later via een eigen domeinnaam www.merijenniezere.be




Na het vinden van een naam, kwam al snel uit de groep het idee om ook  “eigen kledij” te hebben. Zo reden we meer als groep en kon ook iedereen dat zien, want we zijn daar fier op ! Eigen kledij is rapper gezegd dan gerealiseerd. Het kost immers redelijk wat centen.  Gelukkig hebben we in BikeCorner, Opel Dhont, Electra Contractors en J&E Projects een aantal sponsors gevonden die ons daarbij wilden helpen. De meeste daarvan zijn momenteel nog steeds enthousiaste sponsors. Vers bloed kwam er van Pollier- en printbeton DMG en van Parkings en opritten Verhoye. Verder sprongen Verzekeringen Johan Desmet en inspanningstesten bvba D.A.G. op onze kar.

Er kwamen mondjesmaat wat meer leden bij en zo werd het fietsen vanaf Machelen of Deinze brug op zondagmorgen een vaste afspraak. Een rit onder vrienden, zonder verplichtingen, waarbij op iedereen wordt gewacht.

In 2010 werd naast de wekelijkse ritten een grootser plan opgevat : met de club trokken we naar de Marmotte, gekoppeld aan een verblijf in de Alpen voor enkele dagen.


Vanaf 2011 werd door de komst van Michael in het bestuur de naam uitgebreid tot MeRijenNieZere – A Bloc. A Bloc zijnde een kleine groep van 4 fietsers die ook zijn wekelijkse zondagrit hield. Het kwam aldus tot een samensmelting.

In 2012 werd de feitelijke vereniging dan omgevormd tot een echte VZW, op de fiets geen verschil maar juridisch en naar aansprakelijkheid toe toch volledig veilig moest er ooit een ongeval op of rond de fiets gebeuren.

MeRijenNieZere – A Bloc VZW groeide uit tot een groep van een 25tal fietsende leden uit de grote regio Zulte – Deinze, met als hoofdbezighoud het bevorderen van wielertoerisme onder de vorm van vaste wekelijkse zondagritten, die vooraf worden uitgetekend en aangekondigd aan de leden via de site.

Uiteindelijk evolueert alles en iedereen.  De wens om steeds meer kilometers te rijden en steeds verder te gaan liet zich voelen in snelheid en beleving.  Er vielen al eens leden weg. De eeuwige tegenstelling tussen ambitie en groepsgevoel die in elke wielerclub latent aanwezig is, zelfs in grote clubs met verschillende groepen (een A en een B).  Vele leden kunnen zeer terecht fier zijn op wat zij op hun stalen ros zomaar uit hun benen schudden.  Als bestuur hebben we ook veel en lang gepoogd alle belangen te verzoenen.  Maar hoe elastisch ook, een elastiek kan ooit eens springen.
De rappere fietsers mét ambitie in cyclo-georienteerde tochten drukten de wens uit augustus niet langer bij MeRijenNieZere te blijven.  Een wens die het bestuur van de vzw met heel veel waardering respecteert.

Momenteel gaat de vzw MeRijenNieZere terug grijpen naar minder club en naar de basisgedachte zoals het ooit, acht jaar geleden, gestart is.  Genieten op de fiets, zonder gestreef.  We komen samen om een fietstocht te rijden die voor iedereen haalbaar is, waar je van het zicht kan genieten maar toch sport op een leuke wijze.  We houden er aangenaam tempo op na dat voor iedereen haalbaar moet zijn.